Упражнение 299: Используя местоимения, напишите рассказ «Мой самый памятный день»
Минем иң истәлекле көнем
Мин җәйге каникулларны бик көтеп алам. Азакы елны ул минем истә калды, чөнки мин гаилә белән сәфәргә барып кайттым. Минем әтием тауларда, урманнарда бик йөрергә ярата. Әнием гөмбә, җимеш җыеп, кышкылыкка компот, кайнатма ясый. Без абый белән төрле хайваннарны, үсемлеклэрне күзәтәбез.Бу юлысы без әллә нинди җәнлекне күзәттек. Үзе матур, үзе бәләки. Бары тик болан баласына охшап тора иде. Ләкин болан булмады ул. Абый аның кырыена килсә, тизрәк кача. Куалыкта нәрсәдер табып, өзгәли-өзгәли курка-курка ашый башлады. Тояклары үткен, сизгер холкы бөтенләй тарта иде. Соңыннан, әти арттан килеп, аңа икмәк бирде. Ул курыкмады. Әти аны белә иде. Ул җәнлек — кыр кәҗәсе булган. Әти-әни аны балачактан белгән, чөнки алар аны бүредән коткарган. Шул көннән без дә аны саклый, ашата башладык. Исем дә куштык. Мин аны хаман онытмыйм.